تعریف جوشکاری:
تاکنون تعاریف زیادی برای جوشکاری بیان شده است، ولی بطور کلی حذف فاصله و ایجاد جاذبه مولکولی یا کریستالی بین قطعات گوناگون را جوشکاری گویند. برای تحقق این امر روششهای زیادی به ذهن می رسد که اکثرا عملی شده است و نتایج کارائی آنها در ارتباط با وسایل و تجهیزات مورد لزوم به لحاظ سادگی و پیچیدگی مورد مطالعه قرار گرفته است.
عملیات جوشکاری که امروزه در صنایع به کار گرفته می شوند، عبارت اند از:
1- جوشکاری فشاری 2- جوشکاری ذوبی
هر کدام تقسیم بندیهای گوناگون و گسترده ای دارد که تاکنون بیش از 85 روش در جوشکاری و برشکاری ابداع شده است و اجرا می شود. بعضی از روشها نیز منسوج شده، جای خود را به روشهای نوین جوشکاری داده اند.
جوشکاری فشاری:
تعریف: جوشکاری فشاری فرآیندی که در آن لبه های مورد اتصال، تحت فشار و با استفاده از حرارت یا بدون آن در هم ادغام می شوند و قطعات به هم اتصال می یابند.
جوشکاری آهنگری یا پتکه ای، جوشکاری مقاومتی، جوشکاری اصطکاکی، جوشکاری مافوق صوت (اولتراسونیک) و جوشکاری سرد از آن جمله اند.
جوشکاری آهنگری:
یکی از فرایند های قدیمی جوشکاری است و روش کار چنین است که قطعات مورد جوشکاری را در کوره ای تا مرحله خمیری شدن گرم می کنند. سپس آنها را از کوره خارج و اکسید ها را از سطح مورد اتصال پاک می کنند. آنگاه آنها را رویهم روی سندان قرار می دهند و ضربات پتک دستی یا برقی میکوبند تا دو قطعه در هم ادغام شوند و جوش بخورند.
جوشکاری مقاومتی:
جوشکاری مقاومتی یکی از روشهای جوشکاری فشاری است که در شاخه های مختلف صنعت خصوصاً در صنایعی که با ورقها و مفتول فلزی سر و کار دارند کاربرد فراوان دارد. در این روش سطوح اتصال با اعمال حرارت و فشار بهم جوش می خورند...