
بخشی از متن:
راهسازان از زمان های قدیم بر لزوم و اهمیت روسازی راه ها واقف بودند و بر حسب مورد از انواع روسازی ها استفاده می کردند. روسازی راه ها در مناطقی که دارای زمینهای سست و آب و هوائی مرطوب بود و برای حمل و نقل کالا و مسافرین از ارابه استفاده می شد بیشتر توسعه یافت. از سروسازی های قدیمی که هنوز هم آثاری از آن جا به جا مانده، می توان خیابان های بابل و روسازی راه های رومیان را نام برد. در بابل برای ساختن خیابان ها و محافظت آن ها در برابر طغیان رودخانه دجله از آجر و ملات قیر معدنی استفاده می کردند. روسازی کف خیابان ها و دیوارهای دو طرف آن با آجر و ملات قیر معدنی ساخته می شد و سپس کف خیابان با استفاده از سنگ فرش می گردید. روسازی راه های رومیان از چند لایه تشکیل می شد که از پائین به بالا عبارت بودند از یک لایه 30 سانتی لاشه سنگ و ملات, یک لایه 20 سانتی متری پارع سنگ و قلوه سنگ, یک لایه 25 سانتی متری شن و خرده سنک و ملات و یک لیه 20 سانتی متری شن و ماسه خاکدار. روسازی راه های رومیان که صدها کیلومتر از آن به این روش ساخته شد و قسمتی از آن هنوز هم باقی مانده است، در خندقی که از کندن زمین مسیر راه به عمقی حدود یک متر به دست می آمد ساخته می شد.
معرفی شرکت ساختمانی و راه سازی
دیدگاه و رسالت شرکت
خط مشی کیفیت
معرفی مدیریت شرکت
کلیات
تاریخچه روسازی راه ها
هدف از روسازی
لایه های روسازی
لایه متراکم شده خاک بستر
لایه زیراساس
لایه اساس
لایه رویه
عوامل مؤثر در طرح روسازی ها
انواع روسازی ها
خاک بستر
مقدمه
بررسی های ژئوتکنیکی و نمونه برداری خاک
اجزاء خاک
رده بندی خاک ها
تراکم خاک و روش های کنترل آن
غلتک ها و موارد استفاده آن ها
روش های تعیین مقاومت خاک بستر روسازی
آزمایش فشاری سه محوری
آزمایش نسبت باربری کالیفرنیا (CBR)
نحوه انتخاب مقاومت خاک برای طرح روسازی
دانه بندی
شکستگی
خصوصیات خمیری
سختی
تمیزی
نفوذپذیری
اجرای لایه های زیر اساس و اساس و رویه شنی
تثبیت خاک و مصالح شنی با آهک
تثبیت خاک با سیمان
خاک های شنی
تثبیت خاک با قیر
خاک های ماسه ای
خاک های شنی
قیر
انواع قیر
انتخاب نوع قیر
آزمایشات قیر
آسفالت
مصالح سنگی
بتن آسفالتی گرم
آسفالت سطحی
ضریب سختی مخلوط های آسفالتی
کارکرد گوگرد در روسازی های آسفالتی
تورم در اثر یخبندان
تأثیر رطوبت در طرح روسازی ها
توزیع تنش در روسازی های انعطاف پذیر
تعیین بار هم ارز
روش اشتو برای طرح روسازی
روش انستیتو آسفالت برای طرح روسازی راه
روش BCEOM برای طرح روسازی
روش شل برای طرح روسازی راه
روش NCSA برای طرح روسازی راه
ترک های برشی (کناری)
ترک های انقباضی
ترک های بین دوخط
ترک های انعکاسی
ترک های هلالی (لغزشی)
تغییر شکل های سطح رویه
خرد و کنده شدن ها
چاله ها
جدا شدن دانه ها
لغزنده شدن سطح روسازی
رو زدن قیر
خرابی شانه ها
خرابی رویه های آسفالت سطحی
گر شدن
خرابی رویه های شنی
مرمت خرابی ها و روسازی
پر کردن چاله ها
وصله سطحی
روش غیر مستقیم طرح روکش آسفالتی
روش مستقیم طرح روکش آسفالتی
تیر بنکلمن
تعیین زمان مناسب و تعداد دفعات روکش کردن
مخارج غیر مستقیم

بخشی از متن:
نوعی بیماری عفونی است که بین انسان و دام مشترک است و بصورت تک تک و پراکنده دیده می شود و از طریق ورود باکتری کلستریدیوم تتانی به بدن ایجاد می شود.
علت این بیماری خود باکتری نیست، بلکه سمی است که به محض ورود به بدن ترشح میکند.

بخشی از متن:
یک گروه میان رشته ای از محققان شامل نماینده های از رشتهی پزشکی شنوایی سنجی، آسیب شناسی گفتار- زبان، متخصص گوش، پزشکی کودکان، رشد کودک و علم امراض مسری به موضوعات خاصی در کنفرانس رسیدگی کردند که شامل شناسایی و تشحیص اولیه و زود هنگام از دست دادن شنوایی، مقصد مناسب جمعیتی برای غربال کردن و مدل غربال گری مناسب است. در میان تصمیم گیری های تاریخی هیئت N3H بحث های زیادی وجود داشت و مباحث توصیه کردند که تمام نوزادان، صرفنظر از درصد عوامل خطرناک برای کم شنوایی در سه ماههی اول زندگی مورد غربال گری قرار گرفتند. این نظریه و پیشنهادها یک نقطهی حرکت مناسب از اعمال و رفتار شایع بود که در زمان غربال گری تنها برای بچه هایی بود که تصور می شد در خطر شنوایی هستند.
غربال گری بر مبنی خطر در مقابل غربال گری جهانی: منطق برای غربال گری شنوایی بر اساس خطر، بر اساس نتایج بهتر و بالاتر و تأثیرات بیشتر این روش در مقایسه با غربال گری جهانی است. در سال 1970 گروه میان رشته ای شناخته شده به عنوان (JCIH) اعلام کرد که موفقیت اولیهی این مقاله تشخیص نیاز به شناسایی زود هنگام مشکلات شنوایی اما نتیجه گرفت که حجم غربال گری نوزادان راضی کننده نیست. در عوض، JCIH غربال گری نوزادانی را که یک با چند عامل خطر را نشان می دادند را توصیه کرد که در ضمیمه انتشار یافت. این عوامل خطر به عنوان بالاترین خطرات شناخته شدند. موجه ترین و قانع کننده ترین دلایل برای برای محدود کردن غربال گری در نوزادان در خطر از دست دادن شنوایی درجهی شیوع پایین کم شنوایی کافی در میان نوزادنی است که در معرض خطر نیستند. اگر چه گزارش ها گوناگون هستند، تخمین زده می شود که درجهی شیوع مادرزادی، کم شنوایی حسی عصبی بین 1 تا 3 در هر 1000 نفر جمعیت است. تخمین های کم شنوایی در میان نوزادان در معرض خطر بالا است. هر چند که یک ردیف از 2 تا 4 در هر صد نفر دارد یا تقریبا 10 بار بزرگتر از جمعیت های کلی است. آن ها فرض می کنند که با تمرکز بررسی تلاش های غربال گری در نوزادان در معرض خطر بالا، مقدار پیش بینی مثبت و هزینهی کارآیی و کاربست پذیری غربال گری باید افزایش یابد. آن همچنین اعتقاد دارد که اکثریت نوزادان مبتلا به ناشنوایی مادرزادی باید شناسایی شوند. نامناسبی روش های مبتنی بر خطر برای غربال گری نوزادان تازه متولد شده با افزایش شواهد از تعداد محققانی که آشکار می کنند این روش 50% از نوزادان مبتلا به کم شنوایی مادرزادی را از دست می دهد. به عبارت دیگر، نیمی از نوزادان دارای شنوایی معیوب ثابت کردند هیچ عامل خطری برای کم شنوایی وجود ندارد. بنابراین نباید به وسیلهی برنامه های غربال گری شناسایی شوند. این واضح و روشن است که این داده ها و اطلاعات برای رسیدن به هدف 100% شناسایی و آشکار سازی کم شنوایی در دوره ی نوزادی است، و برای غربال گری تمام تازه متولدین جهت کم شنوایی لازم و ضروری است. در گذشته، هزینه بالا همراه با روش های موجود برای غربال گری تازه متولدین یک مانع عمده برای انجام حجم غربال گری تازه متولدین است. پیشرفت های تکنولوژیکی از قبیل پیشرفت در ابزار آزمون اتوماتیک است، هر چند که کاهش هزینهی غربال گری را در پی دارد. در سال 1994، یک سال بعد از بیانیه ی کلی N3H، این نهاد پیش نویس جهانی آشکار سازی کم شنوایی در سه ماههی اول بعد از تولد را توصیه کرد، اما توصیه ها در مورد غربال گری مستقیم هر نوزادی را متوقف کرد. پیشنهادات برای غربال گری شنوایی جهانی نوزادان تا سال 2000 انجام نگرفت تا زمانی که JCIH یک سری راهنمایی های جدید را برای آشکار سازی اولیهی شنوایی و جلوگیری و درمان منتشر کرد. پیشنهاد بر اساس شواهد بالینی ظاهر شده ای بود که (1) تشخیص زود هنگام کم شنوایی و درمان منجر به نتایج گفتاری و زبانی بهتر می شود و (2) 50% نوزادان دارای شنوایی معیوب مادرزادی هیچ خطری برای کم شنوایی ندارند. راهنمایی های سال 2000 JCIH از قبیل اصلاح لیست آشکار کنندگان خطر برای نوزادان از 29 روز تا 2 سال بود که شامل راهنمایی مداوم نظارت نوزادان مبتلا که ممکن در معرض خطر برای شروع دیر هنگام یا کم شنوایی پیشرو هستند که در دورهی نوزادی آشکار نشده است.